లోకపు కూడలిలో, నించున్న
అతడు
ఎటు వెళ్తే, తనకి
తాను దొరుకుతాడో తెలియక
ఏం చేసి, ప్రపంచానికి
దూరమవాలో అర్దంకాక
చుట్టూ చేరుతున్న తోడేళ్ళగుంపుని చూసి,
లేని ధైర్యం ఎలా ఆవహించాలో అనుకుంటూ
తనని తాను,దహించేలా
నిశ్వసించిన
వేడి నిట్టూర్పులో కరిగిన
ఆ దీర్ఘమౌనం.......
జన్మకి, పునర్జన్మకి
నడుమ, మరో జన్మనిస్తూ
అవమానాల అవహేళనలని,
ఆకలి చూపుల ఆరని గాయాలని
ఓర్చుకోలేక తట్టుకుంటూ, గుండెల్లో
దాచుకుంటూ
నిస్సహాయతల నలిగిన, నిశ్శబ్ద
నీరవ జీవాలెన్నో కార్చిన
కన్నీటి కొలనులో,
ఆత్మ త్యాగం చేస్తూ కలిసిన
దీన స్తన్యం పలికిన.......
ఆ దీర్ఘమౌనం
మనసులు మార్చుకుని,
మమతలు చేర్చుకుని
విధిని వధించి,
విధానాలతో వాదించి
నిన్నటి ముళ్ళు పెకలించి,
రేపటి పూలబాటకై నేటి కలల్ని కవాతు చేయిస్తున్న
ధీర ప్రణయపు, ధన్య
గమనపు గమ్యం
ఆ దీర్ఘమౌనం
*వంశీ*
Deerghamounam venaka....chala bhavalu unna pedda shabdanni nenu vinnanu....Beautiful poem...:)
ReplyDelete