4-2-3

ఎప్పుడైనా చూసావా,

ఇష్టంగా చదూకోవాల్సిన వయసులో

కష్టంగా చాకిరీ చేస్తూ,

ప్రశ్నించే అలవాటు మానుకుని,

స్వప్నించే ఆశలు నేలరాల్చుకుని

కల్మషం లేని కశ్మలంలో పుట్టి,

అఙ్నానంలో ఆరిపోతున్న బాలకార్మికులను

భావి భారత సమాజ నిర్మాణ నిర్దేశకులను

ఎన్నడైనా గమనించావా

తడి కూడా స్తిరంగా ఉండక, జారిపోయే

కన్నుల నెనక, ప్రతిబింబించే

సవాలక్ష భయాలను.

సత్తువలేని చేతుల్ని, జాలిగా చూస్తున్న ఊతకర్రలను

తోడు కావాలని, బాధగా అడుగుతున్న వారి ఒంటరితనాలను

చాదస్తాల వెనక ఎవరికీ అర్ధంకాని ఆత్మీయతల్ని

ఈ జీవితం, ఇంకొన్నాళ్ళపాటే అని తెలిసినా

బేలతనం బయటపడని మొండి ధైర్యాన్ని

నిన్నటి భారతపౌరుల్ని,

నేటి సమాజంలో ఇమడలేక క్షోభించే

గడిచిన గతకాల వైభవాలని

ఇప్పుడైనా గమనించు,

నిన్నటి నీ బాల్యాన్ని

నువ్ పొందిన ఎన్నో అవకాశాల్ని,

రేపటి నీ వయసుడిగిన వ్యక్తిత్వాన్ని

ఎవరికీ నీతో పనిలేని వైనాన్ని.......